|
|
ÖLÜM
..........Ölümü
unutmaya çalışanların halini şuna benzetiyorum:
Odanızda otururken,yahut bir parkta dinlenirken,yalnız kalmış bir böceğe
gözünüz takılıyor. Biraz vakit geçirmek niyetiyle eğiliyor ve elinizi ona
doğru yaklaştırıyorsunuz.
Böcek hemen gerisin geri dönüyor ve kendisine göre büyük bir süratle
koşmaya başlıyor:
Siz onun bu kaçışını
zevkle seyrediyorsunuz. Gidiyor ve -mesela- ileride yere atılmış bir kibrit
kutusunun arkasına gizleniyor. Başınızı biraz uzatıyor,onu seyre
koyuluyorsunuz. Soluduğunu hisseder gibi oluyorsunuz. Derken,başka bir böcek
onun yanına varıyor. Sizden kaçan böceğin diğerine: “Az önce büyük
bir tehlike atlattım. Bir karartı çıktı karşıma. Hemen kaçtım. Çok şükür
kurtuldum.” Dediğini duyuyor gibi oluyorsunuz.
BİZİM ÖLÜM MELEĞİ KARŞISINDAKİ DURUMUMUZ DA BUNDAN PEK FARKLI DEĞİL.